Στην Κορυφή του Ολύμπου

***Την ιστορία αυτή την αφιερώνω σε έναν πολύ καλό μου φίλο, αδερφό ίσως, ο οποίος άθελά του, μου έδωσε την ιδέα της παρουσίασης της. Προσωπικά απόλαυσα πολύ το χρόνο που αφιέρωσα στο να γράψω το παρακάτω διήγημα, μιας και ταξίδεψα έστω και μέσω του υπολογιστή μου σε αυτό το μέρος. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι τα ονόματα των χαρακτήρων είναι τυχαία και δεν έχουν σχέση με κάποιο πρόσωπο η άτομο υπαρκτό. Οποιαδήποτε συνωνυμία, είναι καθαρή σύμπτωση. Προσωπικά δεν έχω κάτι άλλο να αναφέρω. Καλή Ανάγνωση!***

Οι άνθρωποι πάντα λάτρευαν τους Θεούς τους δίχως να γνωρίζουν πολλά γι’ αυτούς. Από τους αρχαίους χρόνους οι Θεοί ήταν σύμβολο και προστάτες κάθε πόλης. Προς τιμήν τους χτίζονταν ναοί και τελούνταν μυστήρια, προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα θελήματα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι σταδιακά εξελίχθηκαν και ξέχασαν τους Θεούς τους. Οι ναοί ερήμωσαν, καθώς τη θέση τους πήραν νέα Θεία πρόσωπα, ενώ οι τελετές προς τιμήν τους σταμάτησαν. Όμως οι Θεοί ποτέ δεν έπαψαν να θυμούνται εκείνες τις μέρες.

O Λάμπρος Κοντοπίθαρος είναι φοιτητής γυμναστικής ακαδημίας. Είναι είκοσι ενός ετών και νοικιάζει ένα μικρό διαμέρισμα στα Τρίκαλα. Στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να μελετάει μυθολογίες και να διαβάζει ιστορίες του φανταστικού είδους. Πρόσφατα δήλωσε συμμετοχή σε μία ομάδα εξερεύνησης του εξωπραγματικού, που βασίζεται κυρίως σε λαογραφικές ιστορίες βγαλμένες από την ελληνική παράδοση. Η αίτηση του έγινε αποδεχτή κι έτσι το πρόγραμμα του φορτώθηκε και με την εκμάθηση του εξοπλισμού και των μεθόδων ενός κυνηγού φαντασμάτων.

Η εκπαίδευση του διήρκεσε έξι μήνες. Έτσι στα μέσα του Ιουνίου ήταν μέλος της ομάδας «Φλεγόμενος Κύκλος», η οποία αποφάσισε να εξερευνήση τα μυστικά του Ολύμπου. Η ομάδα αποτελούνταν από πέντε μέλη. Αρχηγός της ήταν ο Κώστας Αρτεμιάδης, ο οποίος ασχολήθηκε με την εξερεύνηση του εξωπραγματικού από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων. Στη συνέχεια ακολουθούσαν ο Νίκος Αρτεμιάδης και ο Γιώργος Ηλιάδης, οι οποίοι διαχειρίζονταν τα όργανα των ερευνών και σε συνεργασία με τον Κώστα αποφασίζαν ο τρόπος διεξαγωγής της έρευνας. Την ομάδα συμπλήρωνε ο Μπάμπης Ξένος, ο οποίος ήταν ειδικός στις επικλήσεις πνευμάτων, νεραϊδών ή φαντασμάτων, ενώ γενικότερα ήταν ειδικευμένος στο κομμάτι της έρευνας που σχετιζόταν με την επικοινωνία των ανθρώπων με το εξωπραγματικό στοιχείο. Ο Λάμπρος ήταν το νεότερο μέλος της ομάδας και του είχε ανατεθεί η μελέτη των μυστήριων ιστοριών γύρω από τον Όλυμπο.

Η μελέτη του επέφερε ένα αρκετά μεγάλο υλικό που αφορά την εξωπραγματική πλευρά του Ολύμπου. Οι βασικές ιστορίες κινούνταν γύρω από την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, το Μύτικα, καθώς και την Τρίτη κορυφή, ονόματι Στεφάνι. Στο Μύτικα βρισκόταν ο θρόνος του Δία κατά την αρχαιότητα. Ενώ στην κορυφή Στεφάνι που είναι δίπλα στο Μύτικα κατά την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές των μικρότερων κορυφών σχηματίζουν το πρόσωπο του Δία με λεπτομέρειες. Ακόμα υπήρξαν μαρτυρίες αναφερόμενες σε U.F.O. τα οποία πέταξαν πάνω από τις κορυφές του Ολύμπου, καθώς και μαρτυρίες που αναφέρονται σε νεαρές κοπέλες που χορεύαν και τραγουδούσαν γυμνές στο δάσος. Τέλος το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του Ολύμπου γέννησε το ενδιαφέρον για πολλές αδιέξοδες επιστημονικές μελέτες.

-Λοιπόν παίδες έχουμε πέντε με έξι μέρες στη διάθεση μας να εξερευνήσουμε τον Όλυμπο. Από 25 Ιουνίου εώς και τις 30 Ιουνίου. Πρέπει να οργανωθούμε, να δούμε ποιους τόπους θα επισκεφτούμε και προς ποια πλευρά θα κινηθούν οι έρευνες. Ο Λάμπρος μάζεψε αρκετό υλικό, το οποίο κινείται σε διάφορες πτυχές. Από U.F.O μέχρι μαρτυρίες νεραϊδών και Μουσών.

Είπε ο Κώστας πίνοντας μία γουλιά καφέ.

-Εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να επισκευτούμε οπωσδήποτε το Μύτικά. Υπάρχει το φαινόμενο της εμφάνισης του προσώπου του Δία στην πλαγιά, καθώς όπως αναφέρεται και στα χαρτιά που κρατάω, υπάρχουν μαρτυρίες σχετικά με ιπτάμενο δίσκο να πετάει πάνω από εκείνη την περιοχή. Μπορούμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο πιθανής επίσκεψης εξωγηίνων σ’ εκείνο το σημείο και ταυτόχρονα και το φαινόμενο με το Δία, καθώς και κάποια πιθανή συσχέτιση αυτών των δύο φαινομένων. Νίκο τι λες, θα μπορούσε κάποια πιθανή μέτρηση της ηλεκτρομαγνητικής δραστηριότητας στην περιοχή να δώσει κάποια απάντηση;

Απάντησε ο Μπάμπης, ο οποίος άφησε κάτω τα χαρτιά από την έρευνα του Λάμπρου κι έβαλε λίγη κόκα-κόλα στο ποτήρι του.

-Δεν είμαι βέβαιος για το πόσο μπορούμε να βασιστούμε σε παραδοσιακές μεθόδους μέτρησης του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, για να εκτιμήσουμε την όποια δραστηριότητα στην περιοχή. Έχουν ήδη γίνει μετρήσεις στις γύρω περιοχές και ιδιαίτερα στην περιοχή γύρω από τον προφήτη Ηλία. Επίσης έχουμε μαρτυρίες πως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο σε εκείνη την περιοχή είναι αντιληπτό και χωρίς μηχανήματα. Το βέβαιο είναι ότι θα πάρουμε μαζί μας τον εξοπλισμό.

Είπε ο Νίκος κοιτώντας σκεπτικά τους υπόλοιπους.

-Λοιπόν παίδες, ας μην το κουράζουμε άλλο. Εγώ προτείνω να αρχίσουμε τις έρευνες μας από την πλαγιά των Μουσών και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Το φαινόμενο με το Δία, μπορεί νε εξηγηθεί κάπως. Ας πούμε ότι η βουνοκορφές έχουν διαβρωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε το πρωί που ανατέλει ο Ήλιον, το φως να πέφτει πάνω στα βράχια και να σχηματίζει αυτό το φαινόμενο. Τώρα όσο αφορά την εξωγηίνη δραστηριότητα, δεν είναι κάτι το οποίο μπορούμε να ερευνήσουμε μέσα σε πέντε μέρες. Επίσης μπορούμε να εισκεφτούμε και το Σπήλαιο Τσακαλόπετρας. Τι λέτε;

Πρότεινε ο Κώστας. Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας συμφώνησαν με την πρόταση του και στη συνέχεια ετοίμασαν το χρονοδιάγραμμα. Θα ανέβαιναν με αμάξι μέχρι μέχρι τη διασταύρωση Γκορτζιά και από εκεί θα συνέχιζαν με τα πόδια μέχρι το καταφύγιο «Πετροστρούγκα», όπου θα περνούσαν την πρώτη νύχτα. Την επόμενη μέρα θα ανέβαισαν στο οροπέδιο των Μουσών, στο οποίο θα έκαναν την έρευνα τους σχετικά με τις μαρτυρίες της στιγμιαίας εμφάνισης των γυμνών κοριτσιών στο δάσος. Την τρίτη μέρα θα ανέβαιναν στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία και θα διανυχτέρευαν εκεί. Ενώ την επόμενη θα επισκέπτονταν τις «Πόρτες» ή αλλιώς το «Σπήλαιο Τσαλακόπετρας».

Έτσι στις 25 Ιουνίου η ομάδα κυνηγών φαντασμάτων «Πύρινος Κύκλος», ξεκίνησε το ταξίδι της προς τον Όλυμπο. Έφυγαν από την Αθήνα στις πέντε τα ξημερώματα με οδηγό το Γιώργο και συνοδηγό τον Κώστα. Μαζί τους είχαν πάρει τον απαραίτητο εξοπλισμό, όπως κάμερες νυχτερινής λήψης, δέχτες EMF προκειμένου να ελέγξουν τη δραστηριότητα της περιοχής και καταγραφείς EVP για να καταγράψουν τυχόν επικοινωνία με κάτι το παραφυσικό. Για κάθε ενδεχόμενο, ο Νίκος πήρε μαζί του και μία θερμική κάμερα.

Κάνοντας αρκετές στάσεις καθόλη τη διαδρομή, έφτασαν στους πρόποδες του Ολύμπου στις δέκα και μισή. Στις δώδεκα η ώρα, βρίσκονταν έξω από το φυλάκιο εισόδου του εθνικού δρυμού. Δύο ώρες μετά έφτασαν στο καταφύγιο «Μπουντόλας», στο οποίο έφαγαν μεσημεριανό και ρώτησαν τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί πληροφορίες σχετικά με τους μύθους γύρω από τις περιοχές που θα ερευνούσαν. Οι άνθρωποι δεν είχαν να προσθέσουν κάτι καινούριο στα όσα ήξεραν μέχρι στιγμής. Έτσι τελειώνοντας το φαί τους, συνέχισαν την πορεία τους. Λίγο πριν τις έξι είχαν φτάσει στη διασταύρωση Γκορτσιά, στην οποία άφησαν το αυτοκίνητό τους. Τελικά μετά από τέσσερις περίπου ώρες πεζοπορίας, έφτασαν στο καταφύγιο «Πετροστούγκα», στο οποίο φόρτισαν τις μπαταρίες του εξοπλισμού τους, είδαν το οπτικό υλικό που πήραν κατά την ανάβασή τους μέχρι το καταφύγιο και έπειτα κοιμήθηκαν.

Ο τελευταίος που σηκώθηκε το επόμενο πρωί ήταν ο Νίκος, ο οποίος το προηγούμενο βράδυ μαζί με το Γιώργο εξέτασαν τον εξοπλισμό. Σηκώθηκε λίγο πριν τις έντεκα και πήγε να βρει τους υπόλοιπους στην τραπεζαρία. Ο Κώστας τελείωνε τον καφέ του, ο Μπάμπης το γεύμα του και ο Λάμπρος εξέταζε άλλη μία φορά τις ιστορίες από την έρευνα του. Αν και προσπαθούσε να το κρύψει, είχε αρκετή ανυπομονησία, αλλά και άγχος. Ήταν η πρώτη του έρευνα στο πεδίο άλλωστε. Όταν διάβασε για πολλωστή φορά την ιστορία με τις Μούσες, άφησε στο τραπέζι τα χαρτιά και βγήκε έξω από το καταφύγιο.

Ένα ψυχρό αεράκι τον χτύπησε αμέσως μόλις άνοιξε την πόρτα. Βρισκόταν σς υψόμετρο χιλίων-εννιακοσίων μέτρων. Η θέα ήταν απίστευτη. Από εκεί έβλεπε όλη την πλαγιά του Ολύμπου, καθώς και μερικές από τις γυμνές κορυφές του. Έβλεπε όλη τη διαδρομή που είχαν διανύσει τη προηγούμενη μέρα, καθώς επίσης μπορούσε να δει και το Λιτοχώρι, που βρίσκεται στους πρόποδές του. Κάθισε σε μία ξηροληθιά και θαύμασε τις καταπράσινες πλαγιές του Ολύμπου. Τράβηξε και μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες αυτού του μαγευτικού τοπίου.

Κατά τις έντεκα και μισή ο Μπάμπης κατευθύνθηκε προς το μέρος του και του είπε να ετοιμαστεί διότι σε λίγο θα αναχωρούσαν για το καταφύγιο «Αποστολίδης» που βρίσκεται στο οροπέδιο των Μουσών. Ο Λάμπρος επέστρεψε στο εσωτερικό του καταφύγιου, μάζεψε τα πράγματά του και βρήκε τους υπόλοιπους.

-Είμαστε όλοι έτοιμοι;

Ρώτησε ο Κώστας.

-Πανέτοιμοι!

Απάντησε ο Μπάμπης.

-Μην χάνουμε χρόνο τότε. Ας ξεκινήσουμε. Έχουμε αρκετό δρόμο μέχρι το οροπέδιο και μας περιμένει και ξενύχτι.

Συμπλήρωσε ο Κώστας. Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας συμφώνησαν κι έτσι ξεκίνησαν την ανάβασή με προορισμό το οροπέδιο των Μουσών και την πρώτη μέρα έρευνας. Κατά τις δύο βρίσκονταν στα Σκούρτα. Εκεί έκαναν μία στάση για να φάνε κάτι προχείρο που είχαν ετοιμάσει στο καταφύγιο και να ξεκουραστούν από το πολύ περπάτημα. Έπειτα συνέχισαν την πορεία τους. Μία ώρα μετά βρίσκονταν στο πέρασμα Γιόσου. Στις πέντε το απόγευμα έφτασαν στο οροπέδιο των Μουσών και στις πεντέμισι βρίσκονταν στο καταφύγιο «Αποστολίδης». Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Κώστας αμέσως μόλις τακτοποιήθηκαν, ήταν να ρωτήσει τους εργαζόμενους του καταφύγιου, για το μύθο που θα ερευνούσαν.

-Όπως είπες κι εσύ προηγουμένως, αρκετός κόσμος έρχετε εδώ για να δει το μύθο να ζωντανεύει στα μάτια του. Το ερώτημα μου είναι το εξής. Εσύ έχεις δει η γνωρίσει κάποιον που να σου έχει πει ή περιγράψει κάποια Μούσα. Η τέλος πάντων κάτι που να θεώρησε εκείνος ότι ήταν Μούσα.

Ρώτησε ο Κώστας τη Μαρία, που δούλευε για χρόνια στο καταφύγιο. Η Μαρία χαμογέλασε στην ερώτηση κι έπειτα απάντησε.

-Άκουσε να δεις. Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται αυτό το μέρος, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κανένας από τους τουρίστες δεν έχει αναφέρει ποτέ κάποια ύπαρξη. Ωστόσο κατά καιρούς έχουν έρθει εδώ βοσκοί, οι οποίοι έχουν διηγηθεί ιστορίες πάνω σε αυτό το αντικείμενο.

-Μπορείς να μας πεις κάποια από αυτές τις ιστορίες;

Ρώτησε ο Νίκος, που τραβούσε με την κάμερα.

-Βεβαίως. Πριν τρεις περίπου μήνες ένας βοσκός ανέφερε πως άκουσε μία γυναικεία φωνή να τραγουδά. Την ώρα που πλησίασε προς εκείνο το σημείο. Είχε λίγο ομίχλη εκείνη τη μέρα. Μέσα στην ομίχλη διέκρινε αχνά ένα νεραρό γυναικείο σωματότυπο. Πλησίασε περισσότερο και τότε η κοπέλα που όπως είπε είδε δει, εξαφανίστηκε. Έγιναν κάποιες έρευνες από τις τοπικές αρχές, μήπως ήταν κάποιο κοριτσάκι που είχε χαθεί, όμως δεν βρέθηκε τίποτα.

-Όπως και στις ιστορίες που βρήκε ο Λάμπρος. Έτσι κι εδώ έχουμε αναφορές για μυστηριώδη εμφάνιση κι εξαφάνιση γυναικείας μορφής. Λοιπόν, νομίζω καλό θα είναι να πάμε να εξετάσουμε το μέρος πριν νυχτώσει. Ευχαριστούμε Μαρία για τις πληροφορίες που μας έδωσες.

Απάντησε ο Κώστας κι εκείνη με ένα γλυκό χαμόγελο τον ευχαρίστησε. Ο Νίκος μαζί με το Γιώργο, έλεγξαν για τελευταία φορά τις μπαταρίες και τις βρήκαν γεμάτες. Ενώ δοκίμασαν τον εξοπλισμό να σιγουρευτούν ότι δουλεύει. Έπειτα όλη η ομάδα πήρε από κάποιο μηχάνημα και κατευθύνθηκαν στο οροπέδιο των Μουσών. Αφού περπάτησαν το οροπέδιο, ο Κώστας πρότεινε να ελέγξουν με το EMF το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της περιοχής. Έκλεισαν τα κινητά τους για να μην δημιουργούν παρεμβολές και άνοιξαν το EMF.

-Οι ενδείξεις είναι ίδιες με πριν. Αν και τα επίπεδα είναι υψηλά, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι αυτό οφείλεται σε κάποια δραστηριότητα. Τι λες εσύ Μπάμπη.

Είπε ο Γιώργος καθώς προχωρούσε με το EMF.

-Θα συμφωνήσω μαζί σου. Ελπίζω το βράδυ να μπορέσουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.

Απάντησε ο Μπάμπης.

Η ομάδα έστησε τη βάση της κάπου στο κέντρο του οροπέδιου και σε σημείο τέτοιο ώστε να φαίνονται τα φώτα του καταφύγιου στο βάθος. Χωρίστηκαν σε δύο μικρότερες ομάδες, προκειμένου να μπορέσουν να ερευνήσουν καλύτερα το οροπέδιο. Στη μία ομάδα ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, ενώ στην άλλη ο Νίκος, ο Μπάμπης και ο Λάμπρος. Μόλις νύχτωσε η κάθε ομάδα πήρε από μία υπέρυθρη κάμερα, ένα δέχτη EMF και έναν καταγραφέα EVP. Τις κάμερες θα διαχειρίζονταν ο Νίκος και ο Γιώργος, ενώ τους δέχτες και τους καταγραφείς τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

-Ελπίζω να έχουμε όλοι κλειστά τα κινητά μας, για να μπορέσουν τα EMF να πάρουν αξιόπιστα αποτελέσματα. Επίσης Μπάμπη, πάρε αυτόν εδώ τον ασύρματο. Οτιδήποτε περίεργο παρατηρηθεί είτε από εμάς είτε από εσάς, θα το αναφερθεί και στην άλλη ομάδα. Προσέχετε τώρα μέσα στη νύχτα και ραντεβού εδώ σε μία ώρα.

Ανακοίνωσε ο Κώστας.

-Έγινε!

Απάντησε ο Μπάμπης παίρνοντας τον ασύρματο. Στη συνέχεια η κάθε ομάδα προχώρησε προς μία κατεύθυνση με το δέχτη EMF ανοιχτό και την υπέρυθρη κάμερα. Για να βλέπουν χρησιμοποιούσαν φακούς. Επίσης άφησαν κι ένα αναμένο φακό πίσω στη βάση τους για να ξέρουν που βρίσκεται.

Η ομάδα στην οποία βρισκόταν ο Λάμπρος κατευθύνθηκε βόρεια, ενώ η ομάδα του Κώστα νότια. Ο Λάμπρος κρατούσε το EVP και περίμενε το Μπάμπη να του πει να το ανοίξει. Ωστόσο πέρασε μισή ώρα και το EMF δεν έπιασε κάποια σημαντική μεταβολή στο μαγνητικό πεδίο.

-Δεν νομίζω ότι θα πιάσουμε κάποια ένδειξη. Το μαγνητικό πεδίο είναι πολύ υψήλο σε αυτές τις περιοχές. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως υπάρχει μόνιμη δραστηριότητα, όμως επιστημονικά αν το δούμε, δεν έχουμε κανένα στοιχείο για να το υποστηρίξουμε αυτό. Νίκο τι λες να κάνουμε;

Είπε με σκεπτόμενο ύφος ο Μπάμπης κοιτώντας την κάμερα που κρατούσε ο Νίκος.

-Κοίταξε. Μισώ ώρα τώρα δεν έχουμε κάποιες σημαντικές μεταβολές. Εγώ λέω να δοκιμάσουμε να επικαλεστούμε τις Μούσες. Να θεωρήσουμε δηλαδή το ενδεχόμενο μόνιμης δραστηριότητας και να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε κάποιον ήχο με το EVP. Εγώ λέω να πάρει το EMF ο Λάμπρος και το EVP εσύ και να ελέγξουμε και αυτό το ενδεχόμενο.

Απάντησε ο Νίκος ήρεμα. Ο Μπάμπης συμφώνησε και πήρε το EVP από το Λάμπρο.

-Υπάρχει κάτι εδώ που να θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας;

Φώναξε στο κενό. Δεν υπήρξε καμία αλλαγή στα μηχανήματα.

-Εάν υπάρχεις όντως και εάν είσαι όπως λένε Μούσα, κάνε έναν ήχο κάνε κάτι.

Αυτή τη φορά τα μηχανήματα έλαβαν ένα μικρό σήμα. Το EMF είχε μία στιγμιαία αλλαγή, ενώ το EVP έδειξε να καταγράφει κάποιον ήχο.

-Εσύ επικοινώνησες μαζί μας; Το σήμα που έπιασαν τα όργανα είναι δικό σου;

Ωστόσο αυτή τη φορά δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή.

-Τίποτα νεκρό. Θα επεξεργαστούμε το σήμα στον υπολογιστή μήπως βγάλαμε κάτι, αλλά τίποτα. Για να δούμε τι έκαναν οι άλλοι.

Είπε ο Μπάμπης και πάτησε το κουμπί του ασύρματου για να επικοινωνήσει με τον Κώστα. Και η ομάδα του Κώστα είχε παρόμοια αποτελέσματα. Μικρές μεταβολές στο μαγνητικό πεδίο, οι οποίες όμως δεν ήταν αρκετές για να αποδοθούς σε κάτι το μεταφυσικό. Έτσι αποφάσισαν να επιστρέψουν πίσω στη βάση τους και στη συνέχεια στο καταφύγιο για να επεξεργαστούν το σήμα που έλαβαν ο Μπάμπης και ο Λάμπρος στα όργανα τους. Στις τέσσερις είχαν επιστρέψει στο καταφύγιο ο Νίκος και ο Γιώργος έμειναν ξύπνιοι ως τις πέντε αναλύοντας το υλικό, ενώ οι υπόλοιποι κοιμήθηκαν.

Την επόμενη μέρα ξύπνησαν στις δώδεκα. Έφαγαν ένα καλό πρωινό και σχολίασαν τα αποτελέσματα της χθεσινής έρευνας. Στο υλικό το οποίο πρόλαβαν και εξέτασαν ο Γιώργος και ο Νίκος, υπήρξαν κάποια σημεία τα οποία δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να αποτελέσουν τεκμήρια για να θεωρήσουν πως στην περιοχή υπάρχει κάποια μεταφυσική δραστηριότητα. Έτσι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο επόμενο σημείο διεξαγωγής της έρευνας, που ήταν το εκκλησάκι του προφήτη Ήλία, στο οποίο έφτασαν στις τρεις το μεσημέρι.

Τακτοποίησαν τα πράγματά τους στα κελιά που τους υπέδειξαν οι μοναχοί και μαζεύτηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας ώστε να συζητήσουν τη διεξαγωγή της αποψινής τους έρευνας.

-Παίδες, δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε το EMF σήμερα. Δεν ξέρω εσείς πως αισθάνεστε, αλλά προσωπικά από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας σε αυτό το μέρος, νιώθω περίεργα. Νιώθω μία ανατριχίλα, μία ζαλάδα, δεν ξέρω πως να σας το περιγράψω.

Ανήγγειλε ο Κώστας.

-Έχεις δίκιο Κώστα. Δεν ξέρω εάν φταίει το ότι βρισκόμαστε στα δύο-χιλιάδες-οχτακόσα μέτρα υψόμετρο η το μαγνητικό πεδίο, αλλά νιώθω κι εγώ κάπως έτσι. Δεν είναι όμως κάτι το οποίο σε διώχνει. Προσωπικά δεν με ενοχλεί, είναι όμως περίεργη αίσθηση.

Συνέχισε ο Νίκος.

-Οπότε υποθέτω ότι όλοι συμφωνούμε στο γεγονός ότι υπάρχει κάτι περίεργο εδώ. Υπάρχει μία περίεργη ατμόσφαιρα.

Επανέλαβε ο Κώστας. Οι υπόλοιποι εκτός του Μπάμπη συμφώνησαν.

-Εγώ αν κι αισθάνομαι το ίδιο περίεργο, δεν μπορώ να θεωρήσω το γεγονός αυτό σαν κάτι το παραφυσικό. Συγγνώμη παιδιά, αλλά δεν έχουμε αποδείξεις για τίποτα. Το υψηλό μαγνητικό είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε έτσι και γι’ αυτό ήρθαμε εδώ, για να το ερευνήσουμε. Επίσης η αίσθηση αυτή που δίνει μία κάποια ηρεμία, μία κάποια γαλήση σε συνδιασμό με την πανοραμική θέα που προσφέρει το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, είναι αυτό που κάνει αυτό το μέρος τόσο δημοφιλή. Ρωτήσαμε και τους μοναχούς πιο πριν και εκτός αυτού του φαινομένου, δεν έχουν δει κάτι άλλο περίεργο.

Είπε ο Μπάμπης με κάπως απότομο ύφος.

-Έχει δίκιο σε αυτό που λέει ο Μπάμπης πάντως. Σε αρκετές έρευνες μας στο παρελθόν έχουμε αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις. Το περίεργο όμως σε αυτή εδώ την περίπτωση είναι το μέρος από το οποίο πηγάζει τόση ενέργεια. Κάτω στο οροπέδιο των Μουσών, δεν νιώθαμε τίποτα, ενώ κι εκεί ήταν υψηλό το μαγνητικό πεδίο. Εδώ όμως είναι πολύ έντονο, πολύ αισθητό. Νιώθεις σαν κάτι να σε τραβάει σε αυτό το μέρος. Δεν ξέρω εάν είναι μεταφυσικό ή όχι, αλλά είναι κάτι που σίγουρα είναι περίεργο και αξίζει κανείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να βιώσει. Είναι ένα μέρος που αξίζει να επισκεφτείς. Εγώ θέλω να ρωτήσω τώρα. Έχουμε καμία ιδέα για το πως θα ερευνήσουμε αυτό το μέρος;

Αποκρίθηκε ο Γιώργος.

-Σκέφτομαι να χρησιμοποιήσουμε το EVP μήπως πιάσει κάποια ομιλία από άλλη διάσταση. Και από την έρευνα του Λάμπρου, δεν υπήρξαν αναφορές για φαντάσματα η πνεύματα εδώ πέρα. Αυτό είναι δικιά μας υπόθεση να υπενθυμίσω, προκειμένου να ερευνήσουμε το φαινόμενο από αυτή τη σκοπιά. Λοιπόν τι λέτε;

Πρότεινε ο Νίκος και η πρόταση του έγινε αποδεχτή. Έτσι κανονίστηκε τα μεσάνυχτα να συναντηθούν σ’ εκείνο το μέρος.

Επέστρεψαν στα κελιά τους και ξεκουράστηκαν. Κατά τις εντεκάμιση η ώρα άρχισαν να μαζεύονται. Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα έφτασε και ο Λάμπρος και βρήκε τον Κώστα και το Μπάμπη να περιμένουν. Ο Γιώργος και ο Νίκος έφτασαν μετά από μία ώρα.

-Που σκατά ήσασταν; Δώδεκα δεν είχαμε πει; Ρε παιδιά συγκεντρωθείτε! Με κάνετε και βρίζω και είμαστε και σε μοναστήρι.

Είπε νευριασμένα ο Κώστας.

-Έχουμε πρόβλημα.

Ανέφερε ο Νίκος.

-Τι πρόβλημα;

Ρώτησε ο Κώστας.

-Οι μπαταρίες είναι νεκρές.

Είπε ο Γιώργος.

-Αυτό δεν παίζει. Πριν δύο ώρες μαζί ήμασταν και τις φορτίζαμε. Είχαμε τουλάχιστον τρεις φορτισμένες. Τις δοκιμάσαμε και στα όργανα.

Συνέχισε ο Κώστας.

-Κοίταξε, μας έχει ξανασυμβει. Δεν ξέρω τι συμβαίνει και για πιο λόγο, πάντως κάτι δεν θέλει να γίνει έρευνα εδώ πέρα. Δεν έχουμε ούτε EVP, ούτε EMF. Συνεπώς δεν μπορούμε να συλλέξουμε υλικό. Δοκιμάσε και την κάμερα, αλλά και αυτή νεκρή.

Εξήγησε ο Νίκος.

-Το θερμικό;

Ρώτησε ο Κώστας.

-Νεκρό κι αυτό. Όλος ο εξοπλισμός μας είναι νεκρός. Κάνα δύο φακοί υπολειτουργούν.

Απάντησε ο Γιώργος.

-Ε τότε πάμε για ύπνο. Έρευνα κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει. Μπορούμε να το εντάξουμε στη σφαίρα του παραφυσικού αυτό, αλλά από τη στιγμή που δεν έχουμε παραπάνω ενδείξεις δεν μπορούμε να πούμε τίποτα σίγουρα. Καληνύχτα!

Είπε ο Κώστας και κατευθύνθηκε προς το κελί του. Έπειτα ακολούθησε και η υπόλοιπη ομάδα.

Την επόμενη μέρα ξύπνησαν νωρίς. Συγκεκριμένα ξύπνησαν στις έξι από του χτύπους της πρωινής καμπάνας. Αφού παρακολούθησαν την πρωινή λειτουργία, έφαγαν ένα ελαφρύ πρωινό που τους προσέφεραν οι μοναχοί και άρχισαν να κατηφορίζουν για το τελευταίο σημείο της έρευνας που ήταν το σπήλαιο της Τσακαλόπετρας, το οποίο βρίσκεται στο οροπέδιο Πόρτες. Η συγκεκριμένη περιοχή χαρακτηρίζεται από ισχυρό γεωμαγνητικό πεδίο. Επίσης το ισχυρά γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο με το οποίο είναι φορτισμένη η σπηλιά, κίνησε το ενδιαφέρων πολλών επιστημόνων. Πολλά πειράματα έχουν γίνει σε εκείνο το σπήλαιο, τα οποία κατέληξαν σε αδίεξοδο. Τέλος το σπήλαιο αυτό είναι ιστορικής σημασίας. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Φιλική Εταιρεία συγκεντρωνόταν σε αυτό το μέρος προκειμένου να πάρει αποφάσεις, ενώ σώθηκαν αρκετά έγγραφα με εντολές προς τους κατοίκους.

Ο «Φλεγόμενος Κύκλος» βρισκόταν στο σπήλαιο της Τσακαλόπετρας στις δύο το μεσημέρι. Ο Κώστας ήταν προβληματισμένος με τα όργανα. Ωστόσο για κάποιο μυστήριο λόγο όταν έφυγαν από τη μονή και κατέβηκαν στο οροπέδιο Πόρτες, άρχισαν πάλι να λειτουργούν. Οι μπαταρίες ήταν γεμάτες και τόσο το EMF όσο και το EVP έπαιρναν ενδείξεις.

-Παν να μας τρελάνουν τα όργανα. Δεν γίνονται αυτά.

Άρχιζε να φωνάζει ο Κώστας νευρικά.

-Κώστα ηρέμισε. Ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ είναι για να ερευνήσουμε αυτά τα γεγονότα.

Είπε ο Νίκος.

-Ναι αλλά αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Έχουμε πάει στο μοναστήρι. Έχουμε περάσει σχεδόν όλη τη μέρα εκεί. Τα οργάνα δουλεύουν κανονικά και την ώρα της έρευνας τα πάντα είναι νεκρά. Σηκωνόμαστε σήμερα και είναι ακόμα νεκρά και τώρα που φεύγουμε λειτουργούν κανονικά. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ, για μένα είναι κάτι το μεταφυσικό. Είναι όργανα αξιόπιστα, τα οποία επιλέξαμε μετά από πολύ ψάξιμο.

Απάντησε ο Κώστας.

-Όπως και να έχουν τα πράγματα, πρέπει να ηρεμίσεις. Φτάσαμε στις Πόρτες και στο σπήλαιο. Εγώ προτείνω να μπούμε μέσα και να εξετάσουμε το χώρο. Έχω στο νου μου κι ένα πείραμα, το οποίο θα βοηθήσει στην έρευνα μας.

Είπε ο Μπάμπης.

-Τι πείραμα;

Ρώτησε ο Κώστας.

-Θέλω κάπου στα μισά της έρευνας ο Λάμπρος, μιας που είναι το νεότερο μέλος της ομάδας να μείνει στο εκκλησάκι μόνος του. Εκεί δηλαδή που συνεδρίαζαν τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Εμείς θα πάμε με τους δέχτες και τη μία κάμερα νυχτερινής λήψης πιο βαθιά στο σπήλαιο, ενώ την άλλη θα την τοποθετήσουμε σε σημείο ώστε να δείχνει το Λάμπρο. Λάμπρο σε ρωτάω από τώρα, έχεις κάποιο θέμα σε αυτό;

Εξήγησε ο Μπάμπης.

-Κανένα θέμα. Είμαι μέσα!

Έκανε ο Λάμπρος.

-Ωραία, πάμε να στήσουμε τη βάση μας και την κάμερα. Έπειτα να ξεκουραστούμε μέχρι ν’ αρχίσει η έρευνα.

Είπε ο Κώστας.

Ο Γιώργος, ο Μπάμπης και ο Λάμπρος, προχώρησαν στο εκκλησάκι της σπηλιάς. Τοποθέτησαν την κάμερα σε ένα σημείο ώστε να δείχνει όλο το μέρος και στη συνέχεια έλεγξαν την κάμερα να δουν εάν λειτουργεί. Η κάμερα λειτουργούσε κανονικά. Ο Νίκος και ο Κώστας έλεγξαν τον υπόλοιπο εξοπλισμό και τον τοποθέτησαν στην αρχή της σπηλιάς, στήνοντας έτσι τη βάση της έρευνάς τους. Την υπόλοιπη μέρα την πέρασε ο καθένας είτε κάνοντας βόλτες στους αρχικούς διαδρόμους της σπηλιάς, είτε διαβάζοντας αντίγραφα από τα έγγραφα με τις εντολές που βρέθηκαν στη σπηλιά, τα οποία  ήταν διαθέσημα για το κοινό, είτε κάθονταν έξω από τη σπηλιά και παρατηρούσαν την όμορφη θέα που τους χάριζε το ανάγλυφο του Ολύμπου.

Στις έντεκα μαζεύτηκαν όλοι στη βάση τους. Για άλλη μία φορά επανέλαβαν τον τρόπο διεξαγωγής της έρευνας και στη συνέχεια πέρασαν στο κομμάτι της έρευνας. Ο Νίκος με τον Κώστα θα έπερναν από ένα EVP κι ένα EMF και θα πήγαιναν όσο πιο βαθιά μπορούσαν έχοντας μία νυχτερινής λήψης κάμερα. Το ίδιο θα έκαναν και ο Μπάμπης με το Γιώργο, αλλά διασχίζοντας άλλο μονοπάτι. Η επικοινωνία τους θα γινόταν με ασύρματους, τους οποίους είχαν δοκιμάσει. Ο Λάμπρος θα καθόταν κοντά στο εκκλησάκι ολομόναχος με μία κάμερα νυχτερινής λήψης να τον παρακολουθεί. Ήλπιζαν πως κάποια από τις κάμερες θα κατέγραφε κάτι το μεταφυσικό.

Δώδεκα τα μεσάνυχτα ξεκίνησε η έρευνα. Ο Λάμπρος κάθισε σε μία ακρούλα στο σκοτάδι ενώ οι άλλες δύο ομάδες εισχώρησαν βαθιά στο σπήλαιο. Καθώς περνούσε η ώρα ο Λάμπρος άρχισε να νιώθει άβολα. Ξαφνικά τον έπιασε μία ελαφριά ζαλάδα. Ένιωθε πως κάτι τον παρακολουθεί. Ένιωθε πως δεν ήταν μόνος. Ίσως να ήταν παιχνίδια του μυαλού, ίσως όμως να υπήρχε κάποια ύπαρξη μέσα στο χώρο που να προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί του. Μία ώρα αφότου ξεκίνησε η έρευνα ο Λάμπρος έκλεισε τα μάτια του και το μυαλό του «χάθηκε».

Βρέθηκε σ’ ένα περίεργο χώρο. Ο χώρος ήταν αδιάστατος, δίχως όρια. Όμως σύντομα πήρε μορφή. Η μορφή που πήρε, έμοιαζε με το εσωτερικό κάποιου ναού. Τόσο από τη μεριά του δεξιού χεριού του, όσο και από την αριστερή εμφανίστηκαν πέντε πέτρινα καθίσματα. Σε κάθε ένα κάθισμα ήταν σκαλισμένο ένα περίεργο σύμβολο, το οποίο πιθανώς να αναφερόταν στο όνομα για τον οποίο προοριζόταν η θέση. Μπροστά του εμφανίστηκαν δύο μαρμάρινοι θρόνοι. Ενώ άπό πίσω του ακούστηκαν βήματα.

-Δε συνηθίζεται να επισκέπτεται αυτό το μέρος κάποιος με τη δική σου λογική.

Ακούστηκε μία γυναικεία φωνή. Ο Λάμπρος γύρισε και είδε μία όμορφη γυναικεία παρουσία με μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Φορούσε ένα πολύ ωραίο μεταξωτό φόρεμα. Στο κεφάλι της ξεχώριζε μία ασημένια τιάρα και στο λαιμό της ένα κολιέ από μαργαριτάρια και διαμάντια. Ήταν εκθαμβωτική.

-Ποιά είσαι;

Ρώτησε ο Λάμπρος.

-Εάν αναζητήσεις τις γνώσεις σου, σίγουρα θα έχεις ακουστά για εμένα. Δυστυχώς για εσάς πάψατε να μας ακολουθείτε αιώνες τώρα. Έτσι κι εμείς αποστραφήκαμε από εσάς. Διαπράξατε ύβρις και θα τιμωρηθείτε γι’ αυτό.

Απάντησε εκείνη και περπάτησε προς τον αριστερό από την πλευρά του Λάμπρου θρόνο.

-Τι θες να πεις με αυτό;

Ρώτησε αμήχανα ο Λάμπρος. Η γυναικεία παρουσία τότε άρχισε να μονολογεί:

«Πριν από αρκετούς αιώνες, ίσως χιλιετίες, σας επισκεφτήκαμε. Λάβατε γνώση από εμάς. Σας διδάξαμε την τέχνη και τον πολιτισμό. Επικοινωνούσαμε συχνά και χρησιμοποιούσατε τη βοήθειά μας πολλές φορές. Εξελιχθήκατε χάρις εμάς. Δημιουργήσατε επιτεύγματα στις επιστήμες όπως η γεωμετρία, προκειμένου να δημιουργήσετε δώρα που λατρεύονται μέχρι σήμερα για εμάς. Όμως με την πάροδο των χρόνων, αρχίσατε να θεωρείτε πως τα ξέρετε όλα. Πάψατε να πιστεύετε σε εμάς, μας ξεχάσατε. Αφήσατε τους βάρβαρους να λεηλατήσουν το μυαλό σας. Χάσατε το πνεύμα σας και υποταχθήκατε. Έτσι κι εμείς πάψαμε να σας βοηθούμε. Παρ’ όλ’ αυτά υπήρξαν κάποιοι που ανακάλυψαν το μυστικό μας. Θυμήθηκαν την ύπαρξή μας και ήρθαν σε αυτό εδώ το μέρος ακολουθώντας το ένστικτό τους. Σε αυτούς χαρίσαμε τη δύναμη να διώξουν τους βαρβάρους. Σε αυτούς δείξαμε το δρόμο προς τις τέχνες και τις επιστήμες. Σε αυτούς χαρίσαμε τη ρητορική. Αυτούς χρήσαμε πρωτεργάτες του κινήματος και αυτοί θύμισαν σε αρκετούς την ύπαρξή μας. Έτσι με τη βοήθειά μας, διώξατε τους βαρβάρους. Γι’ άλλη μια φορά όμως, αφήσατε τους ψεύτες να κυριαρχήσουν στην ψυχή σας. Έτσι γι’ άλλη μια φορά απομακρυνθήκατε από εμάς. Παρασυρθήκατε από την απληστία και διαπράξατε άλλη μία φορά ύβρις. Έτσι οι βάρβαροι κατάφεραν να εισχωρήσουν άλλη μία φορά σε αυτά τα εδάφη σκοτώνοντας αρκετούς από εσάς. Όμως η τύχη σας λυπήθηκε. Παραπλάνησε τους βαρβάρους και τους έφερε σε αυτόν εδώ τον τόπο. Μαγεύτηκαν τόσο από την ομορφιά όσο καθώς και από τη δύναμη που κρύβεται σε αυτό το μέρος. Έτσι διέπραξαν το ένα λάθος μετά το άλλο. Εξαρχής είχαν διαπράξει ύβρις, όταν αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν σύμβολό δικό μας για να εκφράσουν τις ιδέες του. Όμως το μεγάλο λάθος τους ήταν που τόλμησαν να πατήσουν σε αυτόν εδώ τον τόπο και να κρεμάσουν αυτό το σύμβολο στο πιο όμορφο δώρο που μας χαρίσατε. Συνεπώς έλαβαν την τιμωρία τους. Άλλη μια φορά σωθήκατε από εμάς και άλλη μια φορά φερθήκατε αλαζονικά. Έτσι τιμωρηθήκατε. Σήμερα γι’ άλλη μια φορά η βάρβαροι σας πολιορκούν κι εσείς τους αφήνετε να το κάνουν. Τι περιμένετε, γιατί δεν επιλέγετε το δρόμο που σας δείξαμε; Γιατί τους αφήνετε να δηλητηριάζουν το μυαλό σας; Γιατί δεν εμπιστεύεστε τα απομεινάρια της κληρονομιάς που αφήσατε να λεηλατηθεί; Ο λόγος για τον οποίο είσαι εδώ είναι επειδή βαθιά μέσα σου πιστεύεις σε εμάς. Βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι μπορούν να σας σώσουν. Υπήρξαν κι άλλοι πολιτισμοί, οι οποίοι είχαν οντότητες σαν εμάς. Όπως κι εσείς έτσι κι εκείνοι δηλητηριάστηκαν από το ψέμα. Σε αντίθεση όμως με εσάς, κανένας από εκείνους δεν επέστρεψε στους προστάτες τους. Έτσι οι λαοί εκείνοι καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Υπήρξαν ωστόσο και λαοί που δεν έπεψαν ποτέ να ακολουθούν τους προστάτες τους. Οι λαοί αυτοί άνθισαν και συνεχίζουν να ανθίζουν και να ανακαλύπτουν πράγματα....»

Εκείνη τη στιγμή όμως ο Λάμπρος ένιωσε κάτι να τον τραβάει μακρυά. Ο κόσμος έσβησε μπροστά του. Έπειτα άνοιξε τα μάτια του και είναι ένα λευκό φως, το οποίο τον τύφλωσε και τον έκανε να γυρίσει το κεφάλι του προς τα αριστερά απομακρύνοντας το βλέμμα του.

-Συνήλθε! Ευτυχώς.

Είπε ο Νίκος στους άλλους. Ο Λάμπρος ήταν ακόμα ζαλισμένος. Είχε ξυπνήσει απότομα από ένα όνειρο θα το χαρακτήριζε. Ένα όνειρο που όμως έμοιαζε αληθινό. Όμως δεν θυμώταν πολλές λεπτομέρειες.

-Μπορείς να μας πεις τι έγινε;

Ρώτησε ο Κώστας.

-Καθόμουν εδώ στο σκοτάδι και ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι. Έπειτα σκοτείνιασαν όλα και...

Κοίταξε τριγύρω του.

-Που είναι οι θρόνοι;

Ρώτησε ασυναίσθητα.

-Ποιοι θρόνοι;

Έκανε έκπληκτος ο Μπάμπης.

-Πριν λίγο υπήρχαν δύο μαρμάρινοι θρόνοι μπροστά μου και δεξιά και αριστερά μου δέκα πέτρινα καθίσματα.

Απάντησε ο Λάμπρος.

-Όνειρο θα είδες. Πάμε έξω στη βάση. Δυστυχώς δε βρήκαμε τίποτα ούτε εδώ. Μάλλον τελικά τα μυστήρια του Ολύμπου θα μείνουν μυστήρια.

Είπε απελπισμένα ο Μπάμπης.

-Θα δούμε Μπάμπη, θα εξετάσουμε εγώ και ο Νίκος και το υλικό από τις κάμερες πιο προσεκτικά μόλις γυρίσουμε στην Αθήνα και θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Απάντησε ο Γιώργος.

Έτσι η ομάδα πέρασε το υπόλοιπο βράδυ της στη βάση. Έπεσαν για ύπνο κατά τις τέσσερις τα ξημερώματα σε σκηνές που είχαν στήσει το απόγευμα και ξύπνησαν το επόμενο πρωί όταν ο Ήλιος άρχισε να φωτίζει το μέρος. Μάζεψαν τα πράγματά τους και άρχισαν να κατηφορίζουν προς το καταφύγιο «Πετροστρούγκα». Στο καταφύγιο έφτασαν γύρω στο απόγευμα. Επειδη ήταν όλοι τους κουρασμένοι και είχαν άλλη μία μέρα στη διάθεσή τους, πέρασαν εκεί τη νύχτα. Ο Γιώργος με το Νίκο έλεγξαν αρκετό από το οπτικό υλικό που είχαν συλλέξει όμως δεν βρήκαν κάτι το αξιοσημείωτο.

Την επόμενη μέρα, στις 30 Ιουνίου, επέστρεψαν στην Αθήνα αργά το απόγευμα. Εκεί επεξεργάστηκαν καλύτερα το οπτικοακουστικό υλικό τους και παρατήρησαν μερικά συζητήσημα σημεία. Στην 1 Ιουλίου, μαζεύτηκαν όλοι στο σπίτι του Μπάμπη και ο Νίκος τους παρουσίασε τα σημεία του υλικού τους που είχαν καθίσει. Μετά από τρεις ώρες έντονης συζήτησης και με τις απόψεις να διίστανται, ο Κώστας ανακοίνωσε το τελικό πόρισμα της έρευνάς τους:

«Δεν μπορεί να ειπωθεί ξεκάθαρα το αν στον Όλυμπο υπάρχει η όχι κάποια μεταφυσική δραστηριότητα. Σίγουρα υπήρξαν γεγονότα τα οποία εμείς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, ενώ σε μερικές λήψεις στις κάμερες εμφανίστηκαν κάποιες σκιές, τις οποίες εκείνη την ώρα δεν μπορέσαμε να παρατηρήσουμε. Αισθανθήκαμε όλοι μας την ενέργεια που κυριαρχεί στις κορυφές του Ολύμπου και ιδιαίτερα στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία. Αντικρύσαμε την καταπράσινη ομορφιά που ντύνει αυτό το μαγευτικό και μυστήριο βουνό, καθώς κρύβει μέσα της μύθους, θρύλους και άλλες ιστορίες. Σίγουρα περάσαμε καλά και άξιζε τον κόπο η επίσκεψή μας όχι μόνο για την έρευνα. Το τελικό μας συμπέρασμα όσο αφορά το κομμάτι της έρευνας είναι ότι με τα τεχνολογικά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τα  φαινόμενα που κυριαρχούν εκεί πάνω. Έτσι το αν ο Όλυμπος είναι η όχι η κατοικία των θεών, στεγάζει ή όχι μυστηριώδεις οντότητες, ακόμα και εξωγηίνους, είναι κάτι το οποίο εμείς δεν μπορούμε να σας πούμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κρίνει μόνος του τι θέλει να πιστέψει. Θέλει να πιστέψει ότι υπάρχει κάποια επιστημονική εξήγηση που αφορά τη γεωμορφολογία της περιοχής που σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί, θέλει να πιστέψει στην ύπαρξη μιας άλλης διάστασης ή θέλει να πιστέψει στην ύπαρξη μιας εξωγηίνης φυλής που κατοικεί στον Όλυμπο και κάνει τα δικά της πειράματα; Ότι και να πιστέψετε, εμείς θα συνεχίσουμε τις έρευνες μας, προσπαθώντας να εξιχνυάσουμε άλλα μυστήρια!».